A moment of silence for A Fallen i3 Comrade

Εις μνήμην.
Ενός λεπτού σιγή για έναν από τους παλιούς μου miners, ένας i3 έπεσε σήμερα στα ορυχεία του Monero.

Ο i3 πέρασε τα τελευταία του έτη εργαζόμενος σκληρά για 2cent ή περίπου 0,00016XMR την ημέρα.

(Κάτι σαν σαν τα tokenomics ενός ηλικωμένου που αμοίβεται με 360 ευρώ σύνταξη (τρείς κι εξήντα που λέγαν...) αλλά τα έξοδα του, διατροφή, φάρμακα, κόστος ηλεκτρικού, θέρμανσης κι ένα σταθερό τηλέφωνο όλα μαζί ... 800 ευρώ!!! Η χρεωκοπία είναι θέμα χρόνου...)

Στο μακρύ του βίο, ο i3, πέρασε κάποιες ανέμελες νεανικές στιγμές εκτελώντας υπολογισμούς πασιέτζας στη γραμματεία, λάμβανε τα email του γραφείου αλλά και φρόντιζε για την αδιάκοπη γκομενο-κουσκουσο-επικοινωνίας της αναμμαλιασμένης κυρίας που πάντα κάτι έγραφε (κάτι σπουδαίο λογικά ) σε απανταχού chat/social αντί να ασχολείται με την παραγωγή των εγγράφων της εταιρίας.

Αργότερα επιφορτώθηκε με μεγαλύτερα χρέη ως backup τοπικός file server και τα τελευταία 2 χρόνια αφιερώθηκε στα μαθηματικά και ειδικά σε επίλυση σύνθετων πράξεων στα ορυχεία του Monero....
Rip!!!

ΥΓ  Η ανάρτηση φυσικά έχει σατυρικό χαρακτήρα αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η παρατεταμένη επαφή ανθρώπου με μηχανές δημιουργεί δεσμούς. Αφύσικους σε πρώτη όψη, υπαρκτούς δε. 

ΥΓ2. Έχουν παρατηρηθεί ότι όταν υπάρχουν και επικίνδυνες συνθήκες συνύπαρξης, όπως για παράδειγμα ένα μέτωπο πολέμου, άνθρωποι χειριστές ρομπότ εξουδετέρωσης ναρκών κατά προσωπικού έχουν νιώσει θλίψη και απώλεια όταν το ρομπότ που χειριζόταν κατάφερε να επιτελέσει το έργο του θυσιαζόμενο το ίδιο κατά την προσπάθεια αυτή. (η δουλειά τη εξουδετέρωσης μιας νάρκης ίσως ήταν θανάσιμη για κάποιον πυροτεχνουργό). 

Η δε "θυσία" και η επερχόμενη απώλεια είναι που δημιουργεί τις συνθήκες αυτές του να δημιουργηθούν αισθήματα για τη μηχανή.  (περισσότερα ΕΔΩ)