Το παρακάτω κείμενο κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και φυσικά δεν μπορώ να διαφωνήσω ότι κάθε ευκολία που μας παρέχεται ποτέ δεν έρχεται χωρίς κάποια παραχώρηση ή κάποια δεξιότητα-ικανότητα που αντίστοιχα χάνεται. Το κείμενο :
Γιατί πρέπει να πληρώνουμε με μετρητά παντού αντί για τραπεζική κάρτα;
- Έχω ένα χαρτονόμισμα 50€ στην τσέπη μου και θα το πάω σε ένα εστιατόριο και θα πληρώσω το δείπνο μου με αυτό.Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου χρησιμοποιεί αυτά τα 50€ για να πληρώσει τον λογαριασμό του στο πλυντήριο αυτοκινήτων.
Ο ιδιοκτήτης του πλυντηρίου αυτοκινήτων θα το χρησιμοποιήσει για το κούρεμα του στο κομμωτήριο.
Η κομμώτρια χρησιμοποιεί αυτά τα 50€ στο ταμείο του σούπερ μάρκετ.
Μετά από ένα απεριόριστο ποσό πληρωμών το χαρτονόμισμα των 50 ευρώ παραμένει το ίδιο, που σημαίνει ότι έχει εκπληρώσει τον σκοπό του για όλους όσους το χρησιμοποίησαν ως πληρωμή και η τράπεζα δεν έχει καμία εργασία ή παρέμβαση σε καμία συναλλαγή πληρωμής μετρητών από τον συναλλασσόμενο.
ΑΛΛΑ :
- ΑΝ πάω τώρα σε εστιατόριο και πληρώσω ψηφιακά με την τραπεζική μου κάρτα,
- το κόστος για την ψηφιακή πληρωμή μου χρεώνεται στον ιδιοκτήτη του εστιατορίου συμπεριλαμβανομένου του κόστους συναλλαγής σε ποσοστά είναι κατά μέσο όρο 2,5% το οποίο στη συνέχεια κατεβαίνει στα 1,25€ για κάθε περαιτέρω συναλλαγή πληρωμής.
(Αυτό σημαίνει ότι κάθε επόμενη συναλλαγή πληρωμής κοστίζει 1,25€)
- τα ίδια έξοδα υλοποιούνται εάν ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου πληρώσει ψηφιακά τον λογαριασμό του στο πλυντήριο αυτοκίνητων,
- οι πληρωμές του ιδιοκτήτη του πλυντηρίου στο κομμωτήριο,
- το ίδιο και οι επόμενες πληρωμές κτλ.
Ως εκ τούτου, μετά τις πρώτες 36 συναλλαγές αυτού του 50€ θα μείνουν μόνο 5€ και τα υπόλοιπα 45€ έχουν γίνει ιδιοκτησία της τράπεζας... χάρη σε όλες τις ψηφιακές συναλλαγές και προμήθειες!
Επιπλέον, το κόστος για μια χρεωστική κάρτα είναι κατά μέσο όρο 2,25€ τον μήνα, οπότε μετά από εξοικονόμηση για ένα μήνα, τα 50€ σου αξίζουν μόνο 47,75.
Πάει έφυγε, μπορείς να τα ξοδέψεις μόνο μια φορά.
Ουσιαστικά μοιάζει όλο αυτό με αυτό που συμβαίνει σε ένα τραπέζι χαρτοπαιξίας στο οποίο ο ιδιοκτήτης που έχει το χώρο για τα χαρτιά κάθε φορά λαμβάνει μια μικρή αμοιβή για τη χρήση του τραπεζιού.
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε :
- 5 συμμετέχοντες
- 1 τραπέζι
- Η συμμετοχή κοστίζει 1 ευρώ ανά συμμετέχοντα ανά ημέρα
- Παίζουν 5 μέρες από 20 ευρώ ο ένας τη φορά.
- Κάθε μέρα κερδίζει ένας από αυτούς και όλοι κερδίζουν από μια φορά.
Αποτελέσματα μετά από 5 μέρες χαρτοπαιξίας:
Οι 5 χαρτοπαίχτες χάσαν 4 μέρες από 20 ευρώ
5 χαρτοπαίχτες κερδίσαν 1 μέρα 80 ευρώ (4*20 δηλαδή τα λεφτά των άλλων)
Οι 5 χαρτοπαίχτες χάσαν 5 μέρες * 5 για τη χρήση του τραπεζιού κάθε μέρα.
Οπότε αν υποθέσουμε πως όλοι είχαν την ίδια τύχη και κερδίσουν ακριβώς από μια φορά το αποτέλεσμα είναι το τραπέζι να έχει κερδίσει συνολικά 25 ευρώ και να έχει αποσπάσει ένα τέλος 5 ευρώ από τον καθένα.
Το τραπέζι κέρδισε τελικά στο πέρασμα του χρόνου.
Όπως ακριβώς και οι τράπεζες κερδίζουν όταν το χρήμα κυκλοφορεί μέσω καρτών και όχι από χέρι σε χέρι....!
Ευνοώντας το παραγόμενο λογοπαίγνιο, η "τράπεζα" που μεσολαβεί ως διεκόλυνση για την ηλεκτρονική συναλλαγή αλλά κρατά ένα κόμιστρο, είναι κάτι σαν το κόστος χρήσης του "τραπεζιού χαρτοπαιξίας" που μεσολαβεί για τη διευκόλυνση της πράξης του παιγνίου αλλά φυσικά κοστίζει για τη χρήση του.
Που κολλάει τώρα όλο αυτό με το μικρόκοσμο του Monero ως κρυπτονομίσματος με πολύ αυξημένη ασφάλεια απορρήτου.
Σκεφτείτε λοιπόν να είναι εγγεγραμμένος σε χαρτοπαικτική λέσχη και κάθε φορά να χρησιμοποιεί μετρητά. Τα μετρητά ξοδεύονται και χάνονται από τα χέρια του χωρίς να παραμένουν στοιχεία για τη συμμετοχή του. Πληρώνοντας με μια κάρτα ή ένα νόμισμα που μπορεί να εποπτευθεί φαντάζεσαι τι θα γίνει όταν τυχόν ενεργοποιηθεί κάποιο σύστημα Social Credit Score το οποίο θα αξιολογεί θετικά ή αρνητικά τον πολίτη βάσει της χρήσης των χρημάτων του; Θα μπορούσε άραγε ένας που φαίνεται στο "σύστημα" ως συνδρομητής σε μια λέσχη να μπορέσει να λάβει δάνειο για αγορά/επένδυση; Προφανώς όχι, θα απορριφθεί η αίτηση του αυτόματα γιατί η πιστοληπτική του ικανότητα θα έχει δεθεί άρρηκτα με μια δραστηριότητα που μπορεί να είναι πρόσκαιρη, μπορεί να είναι για ψυχαγωγικούς/κοινωνικούς λόγους και να μην έχει σχέση με την ικανότητα του να διαχειριστεί το χρήμα. Όμως... προχωρώντας σε μια δυστοπικότερη κοινωνία με περισσότερους ελέγχους μια τέτοια κίνηση όπως το να είναι κάποιος επισκέπτης τακτικός ή και τυχαίος σε μια λέσχη χαρτοπαιξίας να είναι εμπόδιο στο να μπορεί να λάβει ένα δάνειο για ένα ...μηχανάκι/αμάξι ή απλά να και να εκδώσει μια πιστωτική κάρτα.
Μετρητά λοιπόν.
Ή στην ψηφιακή τους καλύτερη και πιο ανώνυμη εκδοχή ... Monero.
